Image 01 Image 02 Image 03 Image 04 Image 05 Image 06 Image 07
Sage
Dendermonde

Vuilaerde veranderde in Schoonaerde

Het was 20 mei 1512. Een nieuwe dag brak aan. Een haan kraaide op het erf van het “Hof ter Smisse”. Jacob van der Smisse, een gewone boer met een gewoon gezin van 3 kinderen, werd wakker door de eerste zonnestralen van de dag die zijn kamer binnenvielen. Zoals altijd was vanaf dat moment iedereen weer druk bezig. Jacob begon aan zijn dagtaken, geholpen door zijn 2 zoons, en zijn vrouw Fabienne richtte zich samen met haar dochter tot het huishouden. Maar die dag voelde Jacob zich niet in zijn sas. Hij maakte zich zorgen. Vuilaerde, een enorme vlakte waarop helemaal niets groeide, begon uit te breiden naar zijn land toe. Nu al wilde er op 1/3 van zijn land niets meer groeien, zelfs geen onkruid. Zo dreigde Jacob een groot deel van zijn opbrengsten te verliezen en zou honger zijn gezin bedreigen. Niemand kon zich nog herinneren hoe deze vlakte was ontstaan en waarom er niets wilde groeien. Al vele zogezegde “avonturiers” waren de vlakte ingetrokken, maar men had nooit meer iets van hen gehoord. Zo kwam het ook dat iedereen het gebied meed. Toch wou Jacob, die zichzelf ook wel beschouwde als een avonturier, zelf het gebied onderzoeken. ’s Avonds sneed hij het onderwerp aan tijdens het avondeten. Natuurlijk vond zijn vrouw het een slecht idee, maar toch kon ze het niet uit zijn hoofd praten.

En zo liet Jacob het bestuur van de boerderij over aan zijn oudste zoon en vertrok enkele dagen later. Hij werd vergezeld door enkele vrienden van hem, die zelf ook landbouwers waren en bedreigd werden door deze “Leegte”. Vele dagen dwaalden ze over de vlakte. En ook al waren ze zeer goed voorbereid, toch slonk hun proviand als sneeuw voor de zon. Ze hadden bijna de moed verloren, toen ze aankwamen bij een grot. Het was een opening tussen enkele rotsen te midden van de vlakte. Ze gingen de grot binnen, blij als ze waren met het vooruitzicht te slapen in een echte schuilplaats. Maar wanneer ze echter aankwamen in het hart van de grot, zagen ze dat ze een ruimte hadden betreden met in het midden een uit steen uitgehouwen tafel. Ook zagen ze allerlei rare tekens op de muren. Blijkbaar was het een grot waar vele jaren geleden druïden van een Gallische stam offerdiensten verzorgden. Maar dit wisten deze eenvoudige boeren niet en ze maakten het zich gemakkelijk in de grot. Na genoten te hebben van zijn zeer sobere maaltijd, begon Jacob de muren te onderzoeken.

Na enige tijd vond hij een interessant stukje. Het was blijkbaar geschreven in zijn eigen taal. Er stond: "Antwoord op de vraag en het slapende zal wakker worden." Met daaronder deze vraag: "Wat is het hoogste geluk?" Gedurende een uur of twee dacht Jacob na. Verschillende ideeën schoten door zijn hoofd en hij raadpleegde ook zijn vrienden. Misschien was het geld of gezondheid of… Maar dan overwon de landbouwer in hem en Jacob zei: "Het hoogste geluk is het zaaien, het zien opgroeien en het oogsten van het voedsel op uw eigen land." En opeens voelde men een trilling door de grot alsof het leven terugkeerde naar de aarde en de letters op de muren werden leesbaar. Er stond dat Vuilaerde eeuwen geleden beschouwd werd als een levend wezen. Het was dus een gebied dat verzorging nodig had. Wanneer de mensen er hard op werkten, dan verkreeg men zeer grote opbrengsten en konden de kinderen heel het jaar door gevoed worden. Maar wanneer niemand naar het land omkeek, dan veranderde het in een woestijn. Jacob en zijn vrienden keerden meteen terug naar huis. En naast het bewerken van hun eigen gronden, gingen ze voortaan ook enkele lappen grond bewerken in Vuilaerde. De gewassen die men zaaide op deze gronden groeiden 4 keer zo snel als normaal. Dat jaar moest men dan ook extra schuren bouwen om de oogst te kunnen bewaren.

En zo werd door veel hard werk het gebied omgevormd tot het mooiste en vruchtbaarste land ter wereld. Jacob en vele anderen namen er hun intrek en noemden het vanaf dan Schoonaerde, zo getroffen waren ze door de schoonheid van hun land. En nu nog altijd zie je hoe de inwoners van Schoonaerde met plezier werken op hun velden, vol respect voor de aarde.

Trivia

  • Vanaf de Klinkaartstraat kan men via een veldweg naar een omwald bos wandelen: de Mot, afkomstig van motte. Volgens een legende is deze omwalling uitgegraven tijdens de middeleeuwen. Een ridder had het plan opgevat om er een versterkte burcht te bouwen. Hij trok echter op kruistocht en keerde nooit weer.
     
  • Ooit zou een pastoor van op zijn preekstoel verkondigd hebben: "'t Is hier geen Schoonaarde, maar Vuilaarde! De deur van de kerk was nog maar juist vernist of er had al iemand tegen gepist!"
Geraadpleegde bron(nen): 

© 2024 Filip Gybels