Omstreeks het midden van de 19e eeuw bestond er te Machelen nog een kasteeltje dat niemand durfde te bewonen omdat het er te veel spookte. De oorzaak vinden we in de volgende sage.

In het midden van de jaren 1700 woonde er op dat kasteeltje een rijke, wellustige heer. Hij dacht nooit aan het eeuwige en bracht zijn tijd door met aardse en zondige zaken.

Zo had hij weer eens een paar dagen gebrast en gedronken en nog had hij zo veel eten over, dat hij de arme hongerige mensen van zijn dorp er blij mee kon maken. Dit deed hij echter niet, hij sloot de spijzen in de kelder op en trok met zijn vrienden en veel slecht vrouwvolk naar de stad.

Na een paar dagen keerde hij naar zijn kasteel terug en hij wilde in de kelder zijn weggezette spijzen halen. Doch nauwelijks had hij de deur geopend of hij zag dat de keldervloer krioelde van de slangen.

Overvallen door een onbeschrijflijke angst, wilde hij vluchten, maar de slangen kwamen op hem toegeschoten, slingerden zich rond hem en zogen zijn bloed uit, zodat hij ellendig aan zijn einde kwam.

Toen zijn dienaars hun meester niet weer zagen komen gingen ze hem achterna, maar ze trokken zich verschrikt terug, toen ze de duizenden slangen zagen. die rond zijn lijf kronkelden.

Van dit ogenblik af bleef het kasteeltje leeg. Niet één van de buren durfde er voor alle schatten van de wereld maar ook één nacht doorbrengen. Achteraf heeft de familie het kasteeltje laten afbreken.