Te Antwerpen waren een jongen en een meisje, die mekaar heel erg beminden en ze wilden met mekaar in het huwelijk treden. Nu waren de ouders daar heel erg tegen en elk van zijn kant wist van alles te vertellen van de andere.

Dat maakte die verloofden zo wanhopig dat ze de toren van Onze-Lieve-Vrouw Kathedraal beklommen en hand in hand naar beneden sprongen. Ze vielen wel in honderd stukskens vaneen.

Toen gingen de ogen van die twee families open en om boete te doen, lieten ze op de plaats waar die twee gevallen waren, een grafsteen plaatsen met zoveel koperstukjes in als die van de verloofden toen ze gevallen waren.